De avonturen in klas 3

Mauritz had al de eerste dag heel wat spulletjes bij. Ze mochten bijna twee weken pronken op onze kast.  Eindelijk was het dan zover. Hij kon er ons alles over vertellen! Zo had hij een prachtig boek bij waarin heel wat interessante informatie te vinden was over allerlei dingen die we dit jaar al leerden. En vele geïnteresseerden wilden dit boek wel eens van naderbij bekijken.   Wat niet kon ontbreken bij Mauritz was natuurlijk zijn spulletjes van de voetbal! Hij vertelde ons ook over "nog maar één penaltybeker" die hij had gewonnen. Nog maar? "Al "een penaltybeker lieten de anderen horen!   En weer heel leuke complimentjes van de anderen kinderen. Toch niet over goed voetballen zeker? Natuurlijk! Dat mocht niet ontbreken. Mauritz genoot duidelijk van de berichtjes die hij had gekregen. 

We leerden de voorbije weken heel wat over muziek, componisten, het symfonisch orkest, ... Een hoekenwerk hier rond was dan ook een leuke afsluiter. Bij een muzikale bingo konden we al heel wat muziekinstrumenten herkennen.   De muzieknoten, dat bleef toch wel moeilijk voor diegenen die geen muziekschool doen. Maar toch een hele ervaring en we kunnen nu toch al een beetje meepraten.  Die componisten, die hadden toch ook wel rare namen: Prokovjev, Saint-Saens, Beethoven, Bach, ... Maar er zaten wel echt muziekwonderen tussen. Tijdens het werk konden we in deze hoek ook genieten van hun werk.   Maar het leukste was toch al die instrumenten uitproberen die daar al een hele week naar ons lagen te loeren. Er waren ook oude instrumenten die we niet konden gebruiken maar waar we toch van leerden hoe ze noemden en hoe ze bespeeld werden. Wat hebben we soms grote ogen getrokken.

Wat zien die taarten er heerlijk uit Lauranne! Maar het vuurwerk trok eventjes nog meer de aandacht. Al hadden sommigen schrik dat de taart in brand zou vliegen.  Enkele kinderen hadden ook al wel opgemerkt dat er vééééél taart was! Hoeveel stukken zouden ze krijgen? Halverwege een stuk van de groene taart waren er nog enkelen die vroegen wanneer ze nog een stuk kregen, maar even later kon niemand nog iets binnen krijgen. De ogen waren iets groter dan de mond. Van de witte taart kon Lauranne dan nog heel trots een stuk naar meester Eric en juf Mieke en natuurlijk ook de zus en de broer brengen. Al moest ze zich een beetje ziek toch wel de dag door sleuren! Ocharme! 

Vóór we naar het muziekinstrumentenmuseum gingen deed onze bus nog een toertje langs de muur van het kasteel van de koning, langs het atomium waar we getrakteerd werden op een dubbel rondje rond het ronde punt, langs het koninklijk paleis, ... Eens aangekomen in het museum moesten we ons wel haasten want het was al vrij laat. Onze gidsen namen ons dus meteen mee en dompelden ons onder in de wereld van de muziek. Ze vonden het fijn dat we er al heel wat over wisten. De kinderen konden trots antwoorden op de vragen van de gids. Maar de gids wist ons toch met enkele speciale dingetjes te verwonderen. Aangezien we in het museum niet met een flits mochten fotograferen zijn de foto's niet geweldig. We zien er wel hoe enkele kinderen probeerden muziek te maken op de hoorn. Er waren ook veel gekke instrumenten waarvan we het bestaan niet kenden. Rare vormen van trompetten, zelfs met slangenkoppen! Een fijne ervaring, al liet onze biologische klok ons al snel weten dat het middag was.  We k...